Արդեն անգիր գիտեի մարզասրահ հաճախող կանանց և աղջիկներին. 40-ն անց կանայք,
որ
արհեստականորեն
կաշվից
դուրս
էին
գալիս
իրենց
նորից
ցանկալի
դարձնելու
համար
և
դեռատի
կիսափչացած
դեմքերը,
որ
սոլյարիից
հետո
անպայման
պետք
է
գային
իրենց
մարմինը
կոփելու
տղաների
մոտ
սեքսուալ
երևալու
համար:
Բայց
այդ
օրը
մարզասրահ
հաճախողներին
ավելացել
էր
ևս
մեկը,
որին
դեռ
չէի
տեսել
մարզասրահում:
Նա
շատ
ուրիշ
էր,
նման
չէր
այդտեղ
գտնվող
և
ոչ
մեկին
և
դժվար
թե
այստեղ
էր
տղաներին
գրավելու
համար:
Նա
պարապում
էր
այն
սարքերով,
որոնցից
ոչ
ոք
չէր
օգտվում.
դրանք
ծանր
ու
բարդ
էին:
Ինչևէ
փորձեցի
մոտենալ
նրան:
Գնացի
ավելի
մոտ
և
մոտեցա
իր
կողքի
մարզասարքին,
նրա
երաժշտությունը
լսելի
էր
նաև
ինձ
«Kill Bill» ֆիլմի երաժշտությունն էր, որ շատ եմ սիրում:
Իմ դուրս գալու ժամանակն էր: Հանդերձարանում իմ պահարանի
մոտ
էի,
հագիս
միայն
անդրավարտիք
էր,
երբ
«Kill Bill»-ը ներս մտավ: Ես միանգամից վերնաշապիկով ծածկեցի ինձ, ինչը նրան քմծիծաղ
պարգևեց:
Կարմրեցի
(ատում
իմ
այդ
սովորությունը):
-Իսկ դուք նոր ե՞ք սկսել հաճախել մարզասրահ:
-Ի՞նչ, կներեք,- հարցրեց նա՝ ականջից հեռացնելով ականջակալը:
-Ասում եմ՝ նոր ե՞ք սկսել հաճախել մարզասրահ:
-Չէ, ուղղակի գործի բերումով քաղաքում չէի, նոր եմ վերադարձել:
-Ահ, պարզ է:
Նա ժպտաց և անկաշկանդ սկսեց հանվել. 3 դաջվածք, ձիգ մարմին, գեղեցիկ ձեռքեր (նկատեցի միանգամից)… Ես արագ-արագ հագնվեցի և դուրս եկա
-Ալո, կներեք ես արդեն 15 րոպե է, ինչ տաքսիին եմ սպասում:
Զգացի ինչ-որ մեկի ձեռքը ուսիս: Նա էր:
-Ես մեքենայով եմ, դուք ու՞ր եք գնում, կարող եմ հասցնել
-Չէ, ես տաքսիին կսպասեմ:
-Ինձ համար դժվար չէ,- նորից նրա քմծիծաղը…
-Կոմիտաս…
-Շատ բարի, ինձ հարմար է:
Նստեցինք նրա մեքենան, ինձ մի տեսակ և անկաշկանդ և անհարմար էի զգում. չէի կարողանում խոսել: Ախր ինչի՞ մասին պետք էի խոսեի:
-Դուք երևի free car-ին կողմ եք (ապուշ
հումոր
էր,
համաձայն
եմ):
Նա նորից կիսաբերան ծիծաղեց.
-Ես այդ ժամանակահատվածում, ինչպես նշեցի,
քաղաքում
չեմ
եղել,
բայց
շատ
լավ
գաղափար
է:
Նա երաժշտություն միացրեց: Եթե հայելու
մեջ
նրա
հայացքները
չնկատեի,
կմտածեի,
որ
դա
դիտմամբ
արեց,
որ
լռեմ,
բայց
նա
ինձ
էր
նայում:
Նա
այնքան
արհեստավարժ
էր
վարում
մեքենան,
երբեմն
միայն
շրթունքներն
էր
շարժում,
հայհոյում
էր
երևի
վարորդներին,
որոնք
գաղտնիք
չէ,
որ
վարել
չգիտեն
-Ինձ այստեղ հարմար է, կարող եմ իջնել:
Նա արգելակեց:
-Խնդրեմ, շատ հաճելի էր:
-Ինձ նույնպես:
Արդեն փակում էի դուռը, երբ նա հարցրեց
-Իսկ վաղը գալու ե՞ս մարզասրահ
-Հա, իհարկե: (Թեև որոշել էի որ էլ չէի հաճախելու)
-Շատ լավ, դե ուրեմն մինչ վաղը:
Մյուս օրը նա այդպես էլ չհայտնվեց, հաջորդ օրն էլ: Չգիտեմ ինչու, բայց նրան էի փնտրում: Վերջապես երրորդ օրը նա հայտնվեց:
-Բարև, ինչպե՞ս ես:
-Լավ մերսի, դու՞:
Չեմ կարող բացատրել, բայց մի տեսակ ինձ շատ լավ զգացի, երբ նրա ձայնը լսեցի, այդպիսի բան, կարող եմ երդվել, դեռ չէր եղել:
-Ես քեզ խաբեցի…
-Ի՞նչ առումով: (Ձև տվեցի, թե բան չեմ հասկանում):
-Դե ասացի, որ կհանդիպենք, բայց, գործեր ունեի…
-Աաաա, դրա մասին ես խոսում, ոչինչ: Ես գնամ, արդեն դուրս գալու ժամանակն է
-Ահա:
Չգիտես ինչու հանդերձասրահում նախկին 12 րոպեի
փոխարեն
մնացի
35 րոպե:
-Դու դեռ էստեղ ե՞ս:
-Հա, ուղղակի ինձ էլ էր դուր գալիս free car-ի գաղափարը))
Նա սկսեց բարձր ծիծաղել: Այդպես անցավ ևս մեկ շաբաթ: Այնպես չէ, որ մենք մտերիմ էինք, սակայն ամեն ինչ հասարակ էր: Ես արդեն գիտեի, թե նա որ ժամին էր գալիս մարզասրահ, իսկ նա փորձում էր հետաձգել գործերը: Ինձ
չէր
ասում
դրա
մասին,
բայց
նրա
հեռախոսազանգերը
դրա
մասին
էին
հուշում…
Մենք նորից նրա մեքենայի մեջ էինք, ու նորից նա բարձր երաժշտության ներքո վարում
էր
մեքենան:
Ես
լուռ
էի:
Նա
անցավ
իմ
խաչմերուկը,
սակայն
ես
բան
չասացի.
ինձ
դուր
էր
գալիս
դա:
Նա
ամբողջ
ընթացքում
հայացքը
չէր
հեռացնում
ինձնից,
ինչից
նստատեղս
տաքանում
էր:
Մի-փոքր վախենում
էի,
բայց
դա
ավելի
էր
ինձ
դուր
գալիս:
Նա
արգելակեց.
արդեն
բավականին
մութ
էր:
Երբեք
այստեղ
չէի
եղել.
ամբողջ
քաղաքը
երևում
էր,
և
լույսերը
ուղղակի
խելքահան
էին
անում:
Նա
անջատեց
երաժշտությունը:
-Դուրդ գալի՞ս է:
-Ի՞նչը:
-Քաղաքը, էլ ի՞նչը,- նա նորից ծիծաղեց:
-Այո, շատ, չէի եղել այստեղ, սա առաջին անգամ է:
-Առաջին անգա՞մ:
-Դե հա, կյանքում առաջին անգամ եմ…
Խոսքս մնաց անավարտ. նա համբուրեց ինձ, սկզբից շատ նուրբ, ապա ավելի ուժգին: Նա սկսեց մազերս շոյել և պարանոցս համբուրել: Ինձ դա մի քիչ վախեցրեց, մի քիչ զգաստացա, բայց անկարող էի կանգնեցնել նրան. նրա պինդ մատները շոյում էին կուրծքս, ինչն ինձ պարզապես խելքահան էր անում: Դա նման չէր մինչ այդ տղաների հետ ունեցածին: Նա հանեց բլուզս, մի ձեռքով արձակեց կրծքկալս, ու սկսեց համբուրել կուրծքս: Ես արդեն վառվում էի: Նա արագ հետ նստեց իր նստատեղին և ձեռքերիցս բռնած ինձ իր գիրկը նստեցրեց: Նա կարծես գիտեր, թե ինչ եմ զգում, կարծես ունենար հեռակառավարման վահանակ և կառավարեր
իմ
հաճույքը:
Դա
ստիպում
էր
տնքալ
հաճույքից
էլ
ավելի
բարձր,
սրտիս
աշխատանքն
արագանում
էր,
և
ի
վերջո
դա
հասցրեց
ինձ
գագաթնակետի:
Գուցե
երկար
ժամանակ
սիրով
չէի
զբաղվել,
դրա
համար
այդքան
ուժեղ
էր
ամեն
ինչ:
Մի
քանի
րոպե
այդպես
նրա
գրկում
մնացի,
ապա
արձակեցի
նրա
վանդակավոր
վերնաշապիկի
կոճակները:
Աստված
իմ,
նրա
մարմինն
իդեալական
էր,
չէի
պատկերացնում,
որ
աղջկա
մարմինն
ինձ
այդքան
կգրգռեր:
Մի
քանի
րոպե
անց
նա
նույնպես
օրգազմ
ստացավ:
Գլուխս
ձեռքերով
ամուր
բռնեց
և
սկսեց
համբուրել:
Մի
քանի
րոպե
համբուրվեցինք
առանց
ինչ-որ բան ասելու…
Արդեն հագնված էինք, նա շարժիչը միացրեց և սկսեց վարել, միացնելով երաժշտությունը: Մտքումս մարսում
էի
քիչ
առաջ
պատահածը,
բայց
ամեն
ինչ
շատ
խառն
էր.
նա
արգելակեց
խանութի
մոտ,
գնեց
ջուր
և
սառը
հյութ:
-Խմիր,- քմծիծաղով ասաց:
-Մերսի…
Կարծես մի ամբողջ անապատ անցած և օազիսում հայտնված լինեի. ամբողջ շիշը դատարկեցի: Նա տարավ ինձ իմ խաչմերուկ և արգելակեց: Իջա մեքենայից, դուռը կիսաբաց թողնելով՝
-Շնորհակալություն տեղ հասցնելու
համար:
-Խնդրեմ, վաղը կհանդիպենք,- ասաց նա:
Ոչ վաղը, ոչ մյուս օրը նա չհայտնվեց, երևի գործեր կային, իսկ իմ աբոնեմենտը վերջացավ…
0 մեկնաբանություն :
Post a Comment